Blijf bij me
De Britse psychiater John Bowlby formuleerde in de jaren 50 de hechtingstheorie. Bowlby deed onderzoek naar het gedrag van baby’s die van de moeder werden gescheiden. Tijdens het observeren bleek het scheidingsproces drie fasen te kennen, dat bij alle baby’s hetzelfde was. Nadat de moeder was vertrokken, waren de baby’s angstig, ze zochten hun moeder en waren ontroostbaar. Dan werden ze kwaad op hun moeder. Als de moeder niet terugkwam werden ze passief en terneergeslagen. Ze werden dan apathisch en zonderden zich af van de rest. Zelfs wanneer anderen hun wilden troosten bleven ze onverschillig. Pas na een poosje maakten de baby’s contact met andere kinderen. Wanneer de moeder terugkwam bleven ze op afstand van haar. Na een tijdje brak hun volharding en begon de baby zich weer aan de moeder te hechten. De baby’s vertoonden dan afhankelijk gedrag en werden weer angstig als de moeder uit hun zichtveld verdween. Deze opeenvolging van emoties en gedrag komt praktisch hetzelfde voor bij men