Massaal sociaal
Dit artikel werd op 28-1-2011 in Hallo Weekblad gepubliceerd. De dood van Prinses Diana in 1997 bracht een ware golf van verdriet in beweging. Het was de eerste keer dat zo’n massale uiting van verdriet op gang kwam. Duizenden bloemen, kaarten en kaarsjes werden gelegd tegen de hekken van Kensington Palace. In Nederland werd publiekelijk gerouwd om de dood van Pim Fortuyn in 2002 en om filmmaker Theo van Gogh in 2004. De rouwdienst voor André Hazes, kort voor de dood van Van Gogh, werd zelfs rechtstreeks uitgezonden op TV. Een zelfde publieke rouw was al te zien geweest in New York en Madrid. In Madrid werden na de aanslag zo’n 70.000 objecten geteld als rouwbetuiging. Afgezet tegen de 191 doden en de honderden gewonden betekent dit, dat er vele duizenden mensen rouwden om medemensen die ze in het geheel niet kenden. Er was geen sprake van een emotionele band, terwijl er wel spontaan een ‘gedenkplek’ ontstond, die door duizenden werd aangevuld met kaarsen, bloemen, brieven, gedichten,