Kinderdepressie

Jarenlang werd door de medische wereld aan depressie bij kinderen weinig aandacht besteed. De meeste artsen dachten dat een kind niet depressief kan zijn omdat het vrij van verplichtingen is. Een kind heeft alleen de verplichting om naar school te gaan, te leren en te spelen met zijn vrienden. Normaliter ontbreekt er niets in zijn wereld. Historisch gezien was depressie bij kinderen ook een controversieel idee. Door de boeken van Cytryn en McKnew uit de jaren negentig; “Growing up Sad” en “Why isn´t Johnny crying?”; waarin de theorie van depressie werd beschreven, kreeg de aandoening meer aandacht en herkenning. De hypothese van Cytryn en McKnew was dat ´gemaskeerde´ depressie de meest voorkomende manier is om depressie bij kinderen te presenteren. Een prikkelbare, dysfore stemming past namelijk heel goed bij typisch gedrag in de kindertijd en adolescentie en valt daarom niet op. Leerproblemen op school, hyperactiviteit, asociaal, angstig gedrag en anorexia nervosa vormen de basis van deze hypothese dat depressie bij kinderen zich in allerlei verschillende vormen en onder verschillende ´maskers´ kan manifesteren.

Uit onderzoek is gebleken dat gedragstherapie bij uitstek de best bewezen behandeling is voor depressie bij kinderen evenals interpersoonlijke psychotherapie voor depressie bij adolescenten. Daarentegen bleek uit onderzoek systemische gezinstherapie juist niet effectief.

De behandelingen moeten kort en intensief zijn, dat wil zeggen dat een intensieve behandeling in minder weken effectiever is alhoewel er bewijs uit onderzoek naar voren kwam dat hoe groter de behandeling en hoe langer deze duurt, hoe groter het herstel is. De meeste behandelingen richten zich op de emoties, het ondernemen van acties en het cognitieve vermogen. Zelfbeheersingstechnieken en assertiviteitstraining en het ondernemen van plezierige, fysieke en sociale activiteiten, lijken allen effectief. Ze bestrijden passiviteit, verveling en verbeteren de stemming en cognitieve problemen. Hoewel sommige kinderen moeilijkheden ervaren om dit te doen en negatieve redenaties hebben over zichzelf, de wereld en hun toekomst is het belangrijk deze effectief tegen te spreken met positieve redenaties.

Ouders kunnen hun kind ook helpen bij het invullen van registratieformulieren en suggesties te doen voor acties en activiteiten die ze met hun kind kunnen ondernemen. Een 'actie' zou bijvoorbeeld kunnen zijn om de school te raadplegen en de leerkrachten om medewerking te vragen bij het invullen van een registratieformulier tijdens de behandeling. Daardoor zou het mogelijk zijn om een ​​consistent beeld te krijgen van het gedrag van het kind en ook een mogelijke vooruitgang te zien tijdens de therapeutische behandeling. Depressie bij kinderen en adolescenten is een complexe stoornis en vraagt daarom om een behandeling die emotionele, cognitieve en gedragsproblemen aanpakt. De verspreiding van het coronavirus bezorgde ook veel kinderen angst, stress en onzekerheid. Zij werden geconfronteerd met andere onderwijs- en gezinssituaties en moesten sociale interactie en steun van leeftijdgenoten over een langere periode ontberen.