La Verderol

In de jaren zestig kwamen de benzodiazepines op de markt. Ze werden voorgeschreven bij de behandeling van angstklachten, slapeloosheid en als kalmeringsmiddel. Effectief zorgt een benzodiazepine voor spierontspanning en ter voorkoming van een zenuwinzinking. In eerste instantie leek het een ´gelukspil´ maar vrij snel werd duidelijk dat men makkelijk gewend raakt aan de benzodiazepines zodat een hogere dosis nodig is om het gewenste resultaat te krijgen.  Vanaf de jaren negentig werden de benzodiazepines minder voorgeschreven, omdat onderzoek uitwees dat langdurig gebruik kan leiden tot concentratieproblemen, agressief gedrag en angstklachten. Nachtelijke valpartijen, met name bij ouderen, worden weleens in verband gebracht met het langdurig gebruik van benzodiazepines. Het nemen van benzodiazepines is dus niet zonder gevaar. Volgens nieuw onderzoek, onlangs gepubliceerd in het Amerikaans medisch tijdschrift JAMA Internal Medicine, wordt het gebruik van benzodiazepines chronisch bij een

Donderdag 15 november is de Dag van de Muziektherapie. Op de site  www.miraclesofmusic.nl  vindt u allerlei informatie omtrent het programma. Muziek is gezond en verhoogt de kwaliteit van leven bij dementie, Parkinson, autisme, afasie, oorlogstrauma, verstandelijke beperking, eenzaamheid en depressie. Muziektherapie heeft een bijzondere werking op ons brein en onze gezondheid.

Het bedriegerssyndroom of ´imposter syndrome´ werd in 1978 voor het eerst beschreven door de psychologen Pauline Clance en Suzanne Imes in het tijdschrift Psychotherapy: Theory, Research and Practice. Clance en Imes schreven over hun ervaringen met zo´n 150 vrouwen in de leeftijd van 20 tot 45 jaar, die ze in therapie hadden of college gaven. Het ging om competente succesvolle vrouwen die zich niet succesvol voelden; maar angstig, somber en gefrustreerd waren en gebukt gingen onder hun perfectionisme. Zij merkten op dat veel vrouwen geneigd waren te geloven dat ze niet intelligent waren en dat anderen hen te hoog inschatten. Voor de vrouwen bleek het onmogelijk om hun prestaties te internaliseren. Het succes werd afgedaan als een gelukje of goede timing. Evenmin ging het om gezonde zelfkritiek want het “ik kan niks en ik ben niks” is hooghartig en lijkt meer op omgekeerd narcisme. Zelfs bij groeiend succes verminderden deze overtuigingen niet. Want hoe harder men werkte, hoe meer succe