Informatiestress
Tegenwoordig ben je
verplicht jezelf te positioneren en over elk onderwerp een eigen mening te hebben.
Om vervolgens die mening te delen met vrienden en volgers op sociale netwerken.
Geregeld overvalt me een gevoel van ontreddering. De overkill aan informatie
maakt me angstig en bezorgt me sowieso informatiestress. Hoe kan ik me ervan distantiëren
zonder een eenling te worden vraag ik me af. Toen
ik in 1993 de eerste keer het world wide
web zag was ik ronduit euforisch en kon niets negatiefs erover bedenken. Nu
bombarderen nieuwe technologieën en communicatiekanalen me letterlijk met hun
informatie in veelvoud. Het blijft moeilijk mezelf los te koppelen van wat er
in de wereld gebeurt. Soms ervaar ik het zelfs als een gezellige dagbesteding
om bovenop het nieuws te zitten. Uiteindelijk resulteert het in een leeg
gevoel, het lezen van een boek had meer voldoening gegeven. Plus blijft de angst.
Want niet altijd is duidelijk of wat wordt gedeeld op de sociale netwerken misschien
niet van een vriend of volger komt. Maar is uitgebroed door een Russische
hacker of een of andere gek die bij wijze van grap het web laat ontploffen.
Zelfs
maak ik me druk over een discussie die op het net circuleert, omdat ikzelf of
een ander emoties niet onder controle had. Het blijft moeilijk gepaste afstand
te bewaren en niet voluit de uitdaging aan te gaan verontwaardiging te delen of
een zaak te verdedigen. Evenmin is het makkelijk onderscheid te maken tussen
nieuws dat echt belangrijk is of nepnieuws. Dus hou ik rekening met punten van
aandacht. Elk
feit kan vanuit verschillende gezichtspunten worden verteld. Daarom is het aan
te bevelen meerdere kranten te lezen en een paar radiostations te beluisteren;
en niet te denken dat de mening die het meest op die van jou lijkt, de beste
is. Iedereen heeft het recht zijn mening te veranderen of toe te geven dat de
argumenten van een ander steekhoudender zijn. Het is veel belangrijker eerlijk
te blijven tegen jezelf. Nieuws
is er ieder moment. Of het nu een voetbalwedstrijd of een terroristische
aanslag is, alles kan live worden gevolgd. Vanaf het eerste moment wil je weten
hoe de wedstrijd verloopt of wie de daders zijn; al ben je op het strand, in de
bioscoop of gewoon thuis op de bank. Hoe summier het is, alles is nieuws.
Natuurlijk kun je minder vaak naar je mobiele telefoon kijken en braaf wachten
tot er meer nieuws is. Maar het is een feit, de onrust is daar. Hoe
zorg je ervoor dat de wereldgebeurtenissen geen invloed hebben op je gemoedstoestand.
Gewoon door je te concentreren op een positieve werkelijkheid, weg van angst en
stress voor al dat nieuws. Peter Sloterdijk, de Duitse cultuurfilosoof, is van
mening dat de mondiale crisis de mens heeft gedestabiliseerd en gepolariseerd.
Ergens heeft ieder mens nog steeds een hang naar een autoriteit die de dingen
sociaal, rechtvaardig en democratisch regelt. Zelf betrap ik me daar ook op. Maar
de enige autoriteit ben jezelf. Sloterdijk meent dat het noodzakelijk is deel
te nemen aan ecologische, economische en psychologische zelfhulpprogramma´s. Duurzaamheid
is belangrijk en daarin past geen frivoliteitscultuur die leidt en tot een
corrupte moraal, zegt Sloterdijk. De nieuwe missie van de mens is overleven en
dat kan alleen door training. Volgens Sloterdijk staan we aan de vooravond daarvan.
Hallo Weekblad 15 februari 2018; Bron: El País, 22 januari 2018 Gabriel García de Oro
Hallo Weekblad 15 februari 2018; Bron: El País, 22 januari 2018 Gabriel García de Oro