Informatiestress

Tegenwoordig ben je verplicht jezelf te positioneren en over elk onderwerp een eigen mening te hebben. Om vervolgens die mening te delen met vrienden en volgers op sociale netwerken. Geregeld overvalt me een gevoel van ontreddering. De overkill aan informatie maakt me angstig en bezorgt me sowieso informatiestress. Hoe kan ik me ervan distantiëren zonder een eenling te worden vraag ik me af. Toen ik in 1993 de eerste keer het world wide web zag was ik ronduit euforisch en kon niets negatiefs erover bedenken. Nu bombarderen nieuwe technologieën en communicatiekanalen me letterlijk met hun informatie in veelvoud. Het blijft moeilijk mezelf los te koppelen van wat er in de wereld gebeurt. Soms ervaar ik het zelfs als een gezellige dagbesteding om bovenop het nieuws te zitten. Uiteindelijk resulteert het in een leeg gevoel, het lezen van een boek had meer voldoening gegeven. Plus blijft de angst. Want niet altijd is duidelijk of wat wordt gedeeld op de sociale netwerken misschien niet van een vriend of volger komt. Maar is uitgebroed door een Russische hacker of een of andere gek die bij wijze van grap het web laat ontploffen.

Zelfs maak ik me druk over een discussie die op het net circuleert, omdat ikzelf of een ander emoties niet onder controle had. Het blijft moeilijk gepaste afstand te bewaren en niet voluit de uitdaging aan te gaan verontwaardiging te delen of een zaak te verdedigen. Evenmin is het makkelijk onderscheid te maken tussen nieuws dat echt belangrijk is of nepnieuws. Dus hou ik rekening met punten van aandacht. Elk feit kan vanuit verschillende gezichtspunten worden verteld. Daarom is het aan te bevelen meerdere kranten te lezen en een paar radiostations te beluisteren; en niet te denken dat de mening die het meest op die van jou lijkt, de beste is. Iedereen heeft het recht zijn mening te veranderen of toe te geven dat de argumenten van een ander steekhoudender zijn. Het is veel belangrijker eerlijk te blijven tegen jezelf. Nieuws is er ieder moment. Of het nu een voetbalwedstrijd of een terroristische aanslag is, alles kan live worden gevolgd. Vanaf het eerste moment wil je weten hoe de wedstrijd verloopt of wie de daders zijn; al ben je op het strand, in de bioscoop of gewoon thuis op de bank. Hoe summier het is, alles is nieuws. Natuurlijk kun je minder vaak naar je mobiele telefoon kijken en braaf wachten tot er meer nieuws is. Maar het is een feit, de onrust is daar. Hoe zorg je ervoor dat de wereldgebeurtenissen geen invloed hebben op je gemoedstoestand. Gewoon door je te concentreren op een positieve werkelijkheid, weg van angst en stress voor al dat nieuws. Peter Sloterdijk, de Duitse cultuurfilosoof, is van mening dat de mondiale crisis de mens heeft gedestabiliseerd en gepolariseerd. Ergens heeft ieder mens nog steeds een hang naar een autoriteit die de dingen sociaal, rechtvaardig en democratisch regelt. Zelf betrap ik me daar ook op. Maar de enige autoriteit ben jezelf. Sloterdijk meent dat het noodzakelijk is deel te nemen aan ecologische, economische en psychologische zelfhulpprogramma´s. Duurzaamheid is belangrijk en daarin past geen frivoliteitscultuur die leidt en tot een corrupte moraal, zegt Sloterdijk. De nieuwe missie van de mens is overleven en dat kan alleen door training. Volgens Sloterdijk staan we aan de vooravond daarvan.
Hallo Weekblad 15 februari 2018; Bron: El País, 22 januari 2018 Gabriel García de Oro