#Metoo II
Al eerder riep het Amerikaanse
tijdschrift TIME een groep uit tot personen van het jaar. Als laatste was dat ´Jij´
in 2006; de opkomst van Facebook waarin het individu centraal staat. Dit jaar benoemt
TIME ´The Silence Breakers´ tot persoon van het jaar 2017. De moedige actrices
en filmsterren hebben met hun persoonlijke onthullingen over intimidaties en
discriminaties een mondiale beweging op gang gebracht voor alle rassen, standen
en beroepen; zelfs tot in alle uithoeken van de wereld. De #MeToo beweging is
niet alleen de snelst groeiende sociale beweging die in jaren is gezien; de
individuele acties en persoonlijke bekentenissen hebben onmiddellijk en een
belangrijk effect gehad.
In
Nederland doet met name TNO geregeld onderzoek naar pesterijen, discriminaties
en intimidaties op de werkvloer. Zij berekende dat jaarlijks ruim 1,2 miljoen
werknemers te maken hebben met discriminatie, pesterijen of ongewenste
intimiteiten op het werk. Behalve dat het een grote impact heeft op de mensen
die het overkomt berekende TNO dat het naar schatting zo´n 1,7 miljard Euro
kost om de lonen tijdens het ziekteverlof door te betalen. Want gecombineerd
met een hoge werkdruk verdubbelt ongewenst gedrag van collega´s de kans op een burn-out.
Seksuele intimidaties op het werk maakt naar schatting zo´n 134.000
slachtoffers op jaarbasis. In totaal houdt het ongeveer viermiljoen
verzuimdagen op jaarbasis in. Het lijkt dus hoognodig tijd om negatieve
interpersoonlijke acties in cijfers uit te drukken in plaats van emoties. Psychosociale
arbeidsbelasting oftewel werkstress is een forse kostenpost die alleen met behulp
van alle betrokkenen kan worden teruggedrongen. Respectloos pesten,
discrimineren en intimideren is al lang niet meer alleen van kinderen.
Een
op de vier werknemers geeft aan ooit gepest te zijn door een collega of
leidinggevende. Het zijn niet eenvoudige plagerijen maar het gaat over
uitschelden, buitensluiten en het achterhouden van belangrijke informatie
waardoor de werknemer wordt geïsoleerd. Het pesten is duidelijk gericht tegen
een persoon en vindt herhaaldelijk plaats op allerlei manieren door woorden,
gebaren, handelingen of bedreiging. Ongewenste intimiteiten bestaat vaak uit herhaaldelijk
intieme vragen stellen over het privéleven, afspraakjes proberen te maken,
seksueel getinte berichtjes sturen, proberen te zoenen of langdurig aanstaren.
Soms is er fysiek contact en ongewenste aanraking zoals een hand op de
schouder. Weg versperren, achter iemand staan of prikken met een potlood, duwen
of ´per ongeluk´ koffie morsen over het bureau van de collega zijn pesterijen
die voor het slachtoffer een buitengewoon nare arbeidsomgeving creëren. De
angst voor het verlies van de baan, geen winstuitkering of promotie te krijgen weerhoudt
veel mensen ervan om zich erover uit te spreken. Bewezen is ook dat het zien
van pesterijen en intimidaties bij een collega de stresshormonen doet stijgen.
De meeste collega´s laat het dus niet koud en toch is er maar 16% die het voor
hun collega opneemt. Omstanders hebben er dus echt last van als iemand wordt
gepest en dat leidt tot extra ziekteverzuim in het hele bedrijf. In een
bedrijfscultuur waar pesten voorkomt is iedereen slechter af. Bron:
http://www.monitorarbeid.tno.nl/nieuws/pesten-intimidatie-en-discriminatie-op-het-werk; http://www.pestenopdewerkvloer.nl/; www.moettochkunnen.nl; Hallo Weekblad 14 december 2017