Tolereren
Ieder
mens heeft eigen opvattingen en ideeën over het leven en over de manier waarop
hij en ook anderen daaraan een vorm geven. Het is gebruikelijk vast te houden aan
eigen opvattingen en ze als enig juiste te beschouwen. Wie bereid is zich in
anderen te verplaatsen en rekening te houden met opvattingen van anderen wordt tolerant
genoemd. Tolereren is afgeleid van het Latijnse
´tolerare´ wat ´het hoofd bieden´ betekent, hetzelfde als verduren en verdragen. Verdragen in een sociale context doelt op de mate waarin afwijkend gedrag wordt getolereerd en dus niet gediscrimineerd. Tolerantie als gedragshouding heeft niet altijd bestaan. De Grieken gaven de eerste aanzet. In de tijd van Plato en Socrates werden tolerantie, respect en moraal veelvuldig bediscussieerd. In hun tijd waren verschillende opvattingen en meningen toegestaan. Later ging deze vorm van respect betonen aan andersdenkenden weer verloren. Pas na de Verlichting en de Franse Revolutie kreeg tolerantie in Europa een nieuwe kans. Tolerantie is niet iets wat is aangeboren of zich vanzelf ontwikkelt. Tolerantie én het tegenovergestelde intolerantie worden beiden gevormd door sociale, culturele en economische omstandigheden. Zelfs in de Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties uit 1948 is tolerantie vastgelegd. Volgens de VN gaat tolerantie slechts zo ver dat de te tolereren mening of houding niet in strijd is met de mensenrechten of de geldende wetgeving geen geweld aandoet. Coping is een begrip uit de psychologie. Waarmee de manier wordt bedoeld waarop iemand met stress omgaat. Het kunnen tolereren, omgaan met en verdragen van stressoren; zoals ziekte, werkeloosheid, verlies of pijn. Coping is afgeleid van het Engelse begrip ´to-cope-with´ en wordt in de Nederlandse taal veelvuldig gebruikt. Coping is feitelijk een combinatie van verstandelijke en emotionele reacties, om met stress en problemen om te gaan die zich uiten in de vorm van gedrag. Afhankelijk van de omstandigheden gebruikt iemand in stresssituaties een coping-stijl die bij de persoonlijkheid past en reageert primair op ´Wat is er aan de hand?´ en ´Wat ga ik er mee doen?´. Een veel gebruikte coping-stijl is actief aanpakken. Dus het probleem analyseren en direct oplossen. Dit kan ook door begrip, troost en steun bij een ander te zoeken om samen het probleem op te lossen. Veel mensen gebruiken vermijding als coping-stijl. Het probleem wordt ontkend en vermeden. Of ze stellen zichzelf gerust door te denken dat anderen het nog veel zwaarder hebben en het allemaal wel meevalt. Piekeren, zichzelf de schuld geven en twijfelen is een depressieve coping. Een probleem kan ook leiden tot een agressieve coping met geklaag om anderen die niet bereid zijn te helpen. Zelfs religie wordt soms gezien als een vorm van coping om met stress en problemen om te gaan. Maar om niet vast te lopen in religieuze of fundamentalistische waarden is er een bepaalde tolerantie nodig. Daar waar de tolerantie te groot is zal de persoon niet meer goed functioneren en te buigzaam, te tolerant, worden. De paradox van tolerantie is als een wankel evenwicht, want te veel vasthouden aan religieuze waarden houdt verstarring in waardoor tolerantie dan onvoldoende wordt verdragen. Gepubliceerd in Hallo Weekblad 15 juni 2017
´tolerare´ wat ´het hoofd bieden´ betekent, hetzelfde als verduren en verdragen. Verdragen in een sociale context doelt op de mate waarin afwijkend gedrag wordt getolereerd en dus niet gediscrimineerd. Tolerantie als gedragshouding heeft niet altijd bestaan. De Grieken gaven de eerste aanzet. In de tijd van Plato en Socrates werden tolerantie, respect en moraal veelvuldig bediscussieerd. In hun tijd waren verschillende opvattingen en meningen toegestaan. Later ging deze vorm van respect betonen aan andersdenkenden weer verloren. Pas na de Verlichting en de Franse Revolutie kreeg tolerantie in Europa een nieuwe kans. Tolerantie is niet iets wat is aangeboren of zich vanzelf ontwikkelt. Tolerantie én het tegenovergestelde intolerantie worden beiden gevormd door sociale, culturele en economische omstandigheden. Zelfs in de Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties uit 1948 is tolerantie vastgelegd. Volgens de VN gaat tolerantie slechts zo ver dat de te tolereren mening of houding niet in strijd is met de mensenrechten of de geldende wetgeving geen geweld aandoet. Coping is een begrip uit de psychologie. Waarmee de manier wordt bedoeld waarop iemand met stress omgaat. Het kunnen tolereren, omgaan met en verdragen van stressoren; zoals ziekte, werkeloosheid, verlies of pijn. Coping is afgeleid van het Engelse begrip ´to-cope-with´ en wordt in de Nederlandse taal veelvuldig gebruikt. Coping is feitelijk een combinatie van verstandelijke en emotionele reacties, om met stress en problemen om te gaan die zich uiten in de vorm van gedrag. Afhankelijk van de omstandigheden gebruikt iemand in stresssituaties een coping-stijl die bij de persoonlijkheid past en reageert primair op ´Wat is er aan de hand?´ en ´Wat ga ik er mee doen?´. Een veel gebruikte coping-stijl is actief aanpakken. Dus het probleem analyseren en direct oplossen. Dit kan ook door begrip, troost en steun bij een ander te zoeken om samen het probleem op te lossen. Veel mensen gebruiken vermijding als coping-stijl. Het probleem wordt ontkend en vermeden. Of ze stellen zichzelf gerust door te denken dat anderen het nog veel zwaarder hebben en het allemaal wel meevalt. Piekeren, zichzelf de schuld geven en twijfelen is een depressieve coping. Een probleem kan ook leiden tot een agressieve coping met geklaag om anderen die niet bereid zijn te helpen. Zelfs religie wordt soms gezien als een vorm van coping om met stress en problemen om te gaan. Maar om niet vast te lopen in religieuze of fundamentalistische waarden is er een bepaalde tolerantie nodig. Daar waar de tolerantie te groot is zal de persoon niet meer goed functioneren en te buigzaam, te tolerant, worden. De paradox van tolerantie is als een wankel evenwicht, want te veel vasthouden aan religieuze waarden houdt verstarring in waardoor tolerantie dan onvoldoende wordt verdragen. Gepubliceerd in Hallo Weekblad 15 juni 2017