Gewelddadigheid in verschillende vormen
Geweld en gewelddadigheid zijn er in
verschillende vormen. Soms heeft men meerdere geweldservaringen ondervonden of
juist maar een die het belangrijkste was. Gewelddadigheid doet inbreuk op basisbehoeften
en schendt de veiligheid, autonomie, vrijheid en geloofsovertuiging van het
individu. Het lijkt erop dat men steeds meer geweldservaringen op doet in het
leven. Het leed dat het oplevert is zinloos en
tegelijkertijd maakt het posities duidelijk. Bij geweld in welke vorm dan ook,
is er altijd sprake van een dader en een slachtoffer. Daders en slachtoffers zijn twee verschillende
mensen. Daders houden zich schuil of zijn daartoe genoodzaakt. Ze zijn afwijzend,
verwaarlozen en negeren. Niemand wil een dader zijn en niemand wil een dader
kennen. Er bestaat geen lotgenotengroep voor daders. Ze delen geen
gemeenschappelijke emoties. Daders zijn dikwijls tiranniek, introvert,
autoritair en paranoïde. In de regel zijn ze gevoelig voor autoriteit en komen
dan ook zelden in aanraking met justitie. Het zijn meesters in het zoeken en
vinden van een tolerante omgeving als dekmantel. Doordat hun daden
in de media breeduit worden besproken lijkt het bijna alsof zij vragen om begrip
voor zichzelf en hun daden. Slachteroffers daarentegen groeperen zich wel en
vormen lotgenotengroepen ter ondersteuning. Dat is hun manier om met een geweldservaring
om te gaan. Soms zijn er verboden zoals een huis- of straatverbod, oplast van de
rechter mag de dader een periode geen contact hebben met het slachtoffer.
Overigens ontaardt dit in veel gevallen in stalking als een vorm van
psychologisch geweld. De stalker die zijn slachtoffer besluipt net als de jager
in het bos zijn prooi. Het slachtoffer kan nooit genoeg op zijn qui-vive zijn. Geweld
en repressie evolueren en zijn er op allerlei gebied. Zoals er tegenwoordig een
toename is van criminele oorlogen in Gazastrook, Syrië en Oekraïne en politieke
instabiliteit waardoor discriminatie, opruiing en radicalisering weer een
plaats in de samenleving hebben. Politiek geweld is niet louter de moord op een
politicus of een gijzeling. Politiek geweld gaat naar mijn idee ook schuil
achter de meedogenloze verdediging van grenzen zoals in Ceuta en Melilla en de
Middellandse Zee vaak begraafplaats is. Crimineel geweld betreft tegenwoordig
meer dan een simpele bankoverval of een scheepslading drugs. Verrijking door
middel van gemeenschapsgeld en mensenhandel blijken zelfs bijzonder lucratief. Om
jongeren te rekruteren gebruikt ISIS brute wapenen zoals onthoofding en
verbranding. Hun meesterlijke propaganda domineert de sociale media. ‘Eerwraak’
en ‘huwelijksdwang’ behoren uiteraard tot dezelfde categorie religieus geweld,
vanwege de moord op de afvallige. Of in het tweede geval opzettelijke
vrijheidsberoving met uitsluiting en verbanning tot gevolg wanneer het
familielid weigert. Tegen
het licht van dergelijke wreedheid lijken stalken, pesten, uitschelden,
vernederen en domineren een kleinigheid, terwijl zulke geweldservaringen juist zo
destructief voor de persoonlijkheidsontwikkeling kunnen zijn en meestal tot
gevolg hebben dat het slachtoffer een structureel wantrouwen ontwikkelt en zich
emotioneel isoleert. Waarschijnlijk is dit het meest erge want juist vertrouwen
heeft ieder mens nodig om in de wereld te functioneren en niet het gevoel van
vervreemding. Gepubliceerd in Hallo Weekblad 5 maart 2015