Gewelddadigheid in verschillende vormen

Geweld en gewelddadigheid zijn er in verschillende vormen. Soms heeft men meerdere geweldservaringen ondervonden of juist maar een die het belangrijkste was. Gewelddadigheid doet inbreuk op basisbehoeften en schendt de veiligheid, autonomie, vrijheid en geloofsovertuiging van het individu. Het lijkt erop dat men steeds meer geweldservaringen op doet in het leven. Het leed dat het oplevert is zinloos en tegelijkertijd maakt het posities duidelijk. Bij geweld in welke vorm dan ook, is er altijd sprake van een dader en een slachtoffer. Daders en slachtoffers zijn twee verschillende mensen. Daders houden zich schuil of zijn daartoe genoodzaakt. Ze zijn afwijzend, verwaarlozen en negeren. Niemand wil een dader zijn en niemand wil een dader kennen. Er bestaat geen lotgenotengroep voor daders. Ze delen geen gemeenschappelijke emoties. Daders zijn dikwijls tiranniek, introvert, autoritair en paranoïde. In de regel zijn ze gevoelig voor autoriteit en komen dan ook zelden in aanraking met justitie. Het zijn meesters in het zoeken en vinden van een tolerante omgeving als dekmantel. Doordat hun daden in de media breeduit worden besproken lijkt het bijna alsof zij vragen om begrip voor zichzelf en hun daden. Slachteroffers daarentegen groeperen zich wel en vormen lotgenotengroepen ter ondersteuning. Dat is hun manier om met een geweldservaring om te gaan. Soms zijn er verboden zoals een huis- of straatverbod, oplast van de rechter mag de dader een periode geen contact hebben met het slachtoffer. Overigens ontaardt dit in veel gevallen in stalking als een vorm van psychologisch geweld. De stalker die zijn slachtoffer besluipt net als de jager in het bos zijn prooi. Het slachtoffer kan nooit genoeg op zijn qui-vive zijn. Geweld en repressie evolueren en zijn er op allerlei gebied. Zoals er tegenwoordig een toename is van criminele oorlogen in Gazastrook, Syrië en Oekraïne en politieke instabiliteit waardoor discriminatie, opruiing en radicalisering weer een plaats in de samenleving hebben. Politiek geweld is niet louter de moord op een politicus of een gijzeling. Politiek geweld gaat naar mijn idee ook schuil achter de meedogenloze verdediging van grenzen zoals in Ceuta en Melilla en de Middellandse Zee vaak begraafplaats is. Crimineel geweld betreft tegenwoordig meer dan een simpele bankoverval of een scheepslading drugs. Verrijking door middel van gemeenschapsgeld en mensenhandel blijken zelfs bijzonder lucratief. Om jongeren te rekruteren gebruikt ISIS brute wapenen zoals onthoofding en verbranding. Hun meesterlijke propaganda domineert de sociale media. ‘Eerwraak’ en ‘huwelijksdwang’ behoren uiteraard tot dezelfde categorie religieus geweld, vanwege de moord op de afvallige. Of in het tweede geval opzettelijke vrijheidsberoving met uitsluiting en verbanning tot gevolg wanneer het familielid weigert. Tegen het licht van dergelijke wreedheid lijken stalken, pesten, uitschelden, vernederen en domineren een kleinigheid, terwijl zulke geweldservaringen juist zo destructief voor de persoonlijkheidsontwikkeling kunnen zijn en meestal tot gevolg hebben dat het slachtoffer een structureel wantrouwen ontwikkelt en zich emotioneel isoleert. Waarschijnlijk is dit het meest erge want juist vertrouwen heeft ieder mens nodig om in de wereld te functioneren en niet het gevoel van vervreemding. Gepubliceerd in Hallo Weekblad 5 maart 2015