La Verderol

Aan het eind van de negentiende en begin twintigste eeuw werden in de psychotherapie louter stoornissen in twee typen onderscheiden; de neurotische stoornis waarbij er sprake was van een intacte realiteitsbeleving en de psychotische met een verminderde of geen enkele realiteitsbeleving. Tijdens behandelingen ontdekte men later dat patiënten niet alleen aan neurotische symptomen leden maar ook aan stoornissen die hun persoonlijkheid betroffen. Zo werd er gedifferentieerd in de neurotische stoornis, een stoornis in de persoonlijkheid en de persoonlijkheidsstoornis. Het verschil is; dat de neurotische stoornis als ik-dystoon wordt beleefd; als iets dat iemand heeft en de persoonlijkheidsstoornis als ik-syntoon; als iets dat iemand is . Het verschil tussen beiden is evident. Bij de laatste groep is het eerste doel van de therapie; de patiënt te helpen begrijpen waarom hij iedere keer weer dezelfde pijnlijke ervaring doormaakt. In de samenwerking met de therapeut leert de patiënt stap voo

Pijn is een waarschuwing dat er iets mis is in ons lichaam of onze geest. Gezondheid wordt vaker gedefinieerd als het afwezig zijn van ziekte. De functie van pijn is gezondheid na te streven. Pijnbestrijding is het streven om pijn te voorkomen en wanneer we geen aandacht aan pijn geven dan kan dit nadelige gevolgen hebben, zowel psychisch als lichamelijk. Automutilatie of zelfverwonding is het opzettelijk direct beschadigen van het lichaam bijvoorbeeld door snijden of branden zonder zich werkelijk bewust te zijn. De bedoeling van zelfverwonding is het bereiken van ontspanning en controle, zodat negatieve gevoelens verdwijnen. Toch zijn de gevolgen negatief, want er zijn littekens die gekoppeld worden aan gevoelens van schuld, waardeloosheid en zelfhaat. Psychische pijn wordt op die manier dus omgezet naar lichamelijke pijn om weer tot psychische pijn te verworden. Het spreekt voor zich dat pijn zowel lichamelijk als psychisch lijden inhoudt. Pijn kan duidelijk zichtbaar zijn aan de sym

Ieder kind wil als het groot is worden zoals papa of mama. Om de ontwikkeling van het kind positief te ondersteunen geven de ouders de kinderen taken die het kind ook echt kan volbrengen. Het kind ontvangt erkenning voor wat het goed heeft gedaan en bevestiging in de trant van: ‘Je bent geweldig. Wat goed van je dat je me hebt geholpen.’ Dit proces wordt parentificatie genoemd en is een normaal verschijnsel in de opvoeding van kinderen. Zo leert het kind spelenderwijs om te gaan met allerlei vaardigheden en verantwoordelijkheden en ontwikkelt het zich geleidelijk . Het eigen maken van deze vaardigheden bevordert een gevoel van zelfwaardering en een positief zelfbeeld. Er is zogezegd sprake van een constructieve parentificatie, die zowel voor ouder als kind een win-win situatie oplevert. De ouder begrenst en laat het kind weten: ‘Tot hier en niet verder, je bent nog te klein. Ga maar lekker buiten spelen.’ Echter parentificatie kan ook destructief zijn. De taken die het kind krijgt zij

Het menselijk lichaam kent zijn grootste kracht tussen het 18e en het 25e levensjaar. Mentale kracht is op het hoogtepunt rond het 35 e levensjaar; want na het 35 e levensjaar wordt er minder weefsel aangemaakt dan er wordt afgebroken en worden de botten dunner en brozer. Spirituele kracht kent geen leeftijdsgrens. Spirituele kracht ontwikkelt zich gestaag gedurende het leven en bereikt zijn top in de laatste levensfase; waarin acceptatie van wat is gedaan en nagelaten tijdens het leven de dimensie krijgt van innerlijke rust, gemoedelijkheid en voldoening. Welke naam het krijgt is feitelijk niet zo belangrijk. Belangrijk is hoe het te bereiken, nog voor de laatste levensfase is aangebroken. De meeste mensen gaan door het leven met slechts een vaag idee van waar het naar toe leidt en laten zich leiden door de gebeurtenissen. De doelen van het leven zijn waarschijnlijk universeel zoals: liefde, plezier, zelfexpressie, vrijheid, maar raken soms op de achtergrond. Er is een Spaans gezegd

De voormalige president Zapatero bedoelde te zeggen ‘desarrollar’ (ontwikkelen) in plaats van ‘follar’ (neuken), toen hij tijdens de persconferentie met de Russische president Medvedev sprak over het bevorderen van het Russisch toerisme in Spanje. Nog niet zo lang geleden verklaarde Zapatero, dat hij indertijd erg gespannen was en zich moeilijk kon concentreren. Het was juist in maart 2009 dat de crisis in Spanje een feit was en Zapatero dit bleef ontkennen. Het was een onvergetelijke en tegelijk verschrikkelijke dag voor hem geweest. Volgens analytici had Zapatero een echte freudiaanse verspreking gemaakt. Een freudiaanse verspreking is een verspreking die zonder dat degene dit wil, precies blootlegt wat er in de geest van de spreker omgaat. Een paar voorbeelden: “Ik wil iedereen graag welkom heten en verklaar bij deze de vergadering dan ook gesloten… ik bedoel; geopend!” of “Zij zijn i n huwelijkse staat van ontbinding.” De verspreking is vernoemd naar de beroemde psychiater Sigmund

Veeleisende mensen hebben het idee dat ze alles krijgen op het moment wanneer zij dat willen en raken gefrustreerd wanneer dat niet zo is. Ze verdragen het slecht wanneer de ander nee zegt en worden boos of doen verontwaardigd wanneer ze niet krijgen wat ze willen. Hun behoeften komen op de eerste plaats zonder rekening met anderen te houden. Ze hebben er moeite mee om taken af te maken of lange termijndoelen te stellen. Bijvoorbeeld stoppen met slechte gewoonten zoals te veel roken, eten of drinken is moeilijk, omdat ze zich laten leiden door hun impulsen. Veeleisendheid kent drie belangrijke elementen namelijk: verwendheid, afhankelijkheid en impulsiviteit. Voor verwende mensen is het lastig om zich in te leven in anderen want ze denken dikwijls dat ze boven de wet staan en verwachten een exclusieve behandeling of willen perse iets op hun manier. Verantwoordelijkheid nemen voor hun daden is doorgaans iets dat ze niet kunnen. Afhankelijke mensen voelen zijn altijd incompetent. Net zoa

Enkele dagen voor de internationale vrouwendag van 8 maart presenteerde het FRA – European Union Agency for Fundamental Rights een groot Europees onderzoek naar geweld tegen vrouwen. Het rapport is gebaseerd op interviews met 42.000 vrouwen uit de 28 lidstaten van de Europese Unie en toont aan dat een op de 10 vrouwen in haar leven een vorm van seksueel geweld heeft ervaren voor het 15 e jaar en een op de 10 erna. Een op de 20 vrouwen is ooit verkracht. Iets meer dan een op de vijf vrouwen heeft te maken gehad met fysiek en of seksueel geweld hetzij door hun huidige of vorige partner. Het zijn alarmerende cijfers, omdat slechts 14% van de vrouwen het ernstigste incident heeft gemeld bij de politie en slecht 13% maakte melding van een ernstig incident van niet-partner-geweld. Het agentschap spreekt van een schending van de mensenrechten. Het gaat namelijk niet alleen om ervaringen van fysiek, seksueel en psychologisch geweld; maar ook om stalking; een op de vijf vrouwen heeft ooit daar

Hebt u een zekere voorstelling van uzelf; wat voor soort mens u bent als man of vrouw met uw leeftijd, uw geschiedenis en uw levenssituatie? Dit is een testvraag om het eigen gedrag te observeren en gelijktijdig te onderzoeken of de cliënt in staat is tot zelfperceptie. De belangrijkste voorwaarde voor zelfperceptie is het met zekerheid kunnen onderscheiden wat eigen is en wat van een ander is. Het is natuurlijk niet alleen belangrijk om een realistische kijk op een ander te hebben, maar ook een realistisch zelfbeeld en het zelfbeeld te kunnen differentiëren van anderen. Zelfperceptie zegt dus iets over het vermogen eigen gevoelens, gedachten en wensen te observeren en een beeld van het eigen innerlijk te vormen. Hieronder geef ik een paar voorbeelden waarbij zelfperceptie ontbreekt of gebrekkig is. Mevrouw B. ervaart zichzelf als iemand die niet in staat is om onafhankelijk van haar man iets te ondernemen. Ze voelt zich vast gelopen in haar huwelijk. Het is haar tweede huwelijk. Het e

De Britse psychiater John Bowlby formuleerde in de jaren 50 de hechtingstheorie. Bowlby deed onderzoek naar het gedrag van baby’s die van de moeder werden gescheiden. Tijdens het observeren bleek het scheidingsproces drie fasen te kennen, dat bij alle baby’s hetzelfde was. Nadat de moeder was vertrokken, waren de baby’s angstig, ze zochten hun moeder en waren ontroostbaar. Dan werden ze kwaad op hun moeder. Als de moeder niet terugkwam werden ze passief en terneergeslagen. Ze werden dan apathisch en zonderden zich af van de rest. Zelfs wanneer anderen hun wilden troosten bleven ze onverschillig. Pas na een poosje maakten de baby’s contact met andere kinderen. Wanneer de moeder terugkwam bleven ze op afstand van haar. Na een tijdje brak hun volharding en begon de baby zich weer aan de moeder te hechten. De baby’s vertoonden dan afhankelijk gedrag en werden weer angstig als de moeder uit hun zichtveld verdween. Deze opeenvolging van emoties en gedrag komt praktisch hetzelfde voor bij men