Zorgen en verzorgd worden
De OPD-2,
waarover u hieronder kon lezen, onderscheidt zeven
psychodynamische conflicten. Een psychodynamisch conflict is een innerlijk
conflict van twee opponenten. De twee opponenten in het zorgconflict verwijzen
naar de basisbehoefte om bescherming en zorg te geven en ontvangen en zichzelf
hiervan te verzekeren; in tegenstelling tot de wens geheel zelfvoorzienend te
zijn, dus geen bescherming en zorg nodig te hebben. Mensen met een zorgconflict
zijn te onderscheiden in twee typen. Het ene type is afhankelijk en veeleisend.
Het basismotief is de angst de ander te verliezen; zij doen er dan ook alles
aan om dit te voorkomen door manipulaties. Het andere type is altruïstisch en
hun motief is louter goed doen en zichzelf wegcijferen om te voorkomen dat ze
worden verlaten. Mensen met een zorgconflict zijn het meest gevoelig een
depressie te ontwikkelen.
Mevrouw A. 46
jaar, getrouwd en een kind, meldt zich aan met buikklachten. Sinds een jaar
heeft zij vaker diaree. Er zijn problemen in het huwelijk. Haar man heeft haar
bedrogen met een andere vrouw en toen zij daarover een opmerking maakte schold
hij haar uit en dreigde haar kapot te maken. Later kwam ze erachter dat hij met
meerdere vrouwen was geweest. Desondanks bleef ze doorgaan met het huishouden
en haar werk zoals ze dat altijd al deed. In eerste instantie vond ze het moeilijk
om toe te geven dat haar man een rokkenjager is. Terwijl ze toch enorm leed
onder zijn ontrouw en scheldpartijen. Ze voelde zich klein en machteloos en kon
zich niet verweren. Ze deed dan alsof ze het niet hoorde, alsof het haar niks
deed. Na een tijdje werden de scheldpartijen heftiger en ging haar man zelfs
met dingen gooien; een krant, een pantoffel, een sleutelbos. Hierdoor vond
mevrouw A. dat het niet helemaal meer haar schuld was. Om zichzelf te verwennen
nam ze geld op van de gezamenlijke rekening voor een weekendje wellness in een luxe
centrum in de buurt, wat haar man nog razender maakte. Mevrouw A. ontwikkelde
een depressie. Toch bleef ze vol van zelfvertrouwen en deed geforceerd open. Zelfs
in het consult wilde mevrouw A. nog steeds alles goed doen en werd alle hulp
weggewuifd. Zij interpreteerde de hulp als bewijs dat ze niks goed deed in het
huwelijk. Het gevolg was dat mevrouw alsmaar verdrietiger werd en na enige tijd
de scheidingsprocedure niettemin werd ingezet. Haar man kwam uit Zuid-Europa,
had dezelfde leeftijd en was een succesvolle zakenman. Behalve dat mevrouw A. voor
hem en hun zoon zorgde, was ze ook verantwoordelijk voor de financiële
administratie van zijn bedrijf. Ze hadden elkaar tijdens hun studie ontmoet. Vanaf
het begin was mevrouw A. degene geweest die overal voor had gezorgd. Ze had gewerkt
om zijn studie te betalen en zich aangepast om het huwelijk te doen slagen. Hij
had haar steeds uitgelokt om meer en meer te doen. De opvoeding van hun zoon
had ze grotendeels op zich genomen; hij had nooit echt naar hem omgezien. De
opvoeding was zijn zorg niet. Voor mevrouw A. was haar altruïstische en zorgende
houding, de manier geweest om zich ervan te verzekeren dat haar man haar niet
zou verlaten.
Bron: OPD-2 - Gepubliceerd in
Hallo Weekblad 27 december 2013